Sinterklaas is ons niet vergeten, ook al wonen we in Tunesië.
Al in oktober had hij er voor gezorgd
dat we volop lekker snoepgoed en grappige cadeautjes tot onze beschikking
hadden. Hij had dit meegegeven aan onze
vriendinnen Desiree en Rianne en aan Marleen.
En via de bank kwam er ook nog iets binnen. Harstikke lief van de Sint dus. Maar eerlijk gezegd was dit jaar mijn gevoel
over het feest van Sint wel een beetje dubbel. Teleurgesteld over de felle discussie die in
Nederland was ontstaan over het eventueel aanpassen van de kleur van de Pieten.
Nou ja, discussie? Daar leek het eigenlijk niet echt meer
op… Maar ja, de meeste veranderingen
kosten nu eenmaal tijd.
Sinterklaas zou na het vieren van zijn verjaardag in Nederland, op 8 december een bezoek brengen aan Tunesië. Zou ik gaan? Ik twijfelde. Geraldine en Carin vroegen me op de avond dat we de Sint hielpen met het inpakken van de cadeautjes of ik hen ’s morgens de 8e wilde helpen met de zaal versieren. ‘Jij hebt geen kinderen en dat is wel zo makkelijk.’ ‘Ja inderdaad’…daar is geen speld tussen te krijgen, ahum.
Dus zondagmorgen vroeg uit de veren
en op naar de zaal waar Sint en zijn pieten ’s middags aan zouden komen. Toen we aankwamen was de zaal nog ongezellig
en rommelig. De resten van het feestje
van gisterenavond waren nog niet opgeruimd. Snel aan de slag dus. Samen met het Tunesische personeel toverden
we de zaal in een paar uurtjes om in een gezellige feestzaal. Bijzondere plek met een prachtig uitzicht. Exotisch hoor, Sint tussen de palmbomen. Zo’n kleine honderd mensen kwamen op het feestje
af en werden verwelkomd door onze nieuwe ambassadeur. 
De ambassade heeft een financiële bijdrage
geleverd aan het feest, maar er zijn ook een aantal plaatselijke bedrijven die
gesponsord hebben.Toen iedereen weer naar huis ging stond ik bij de deur chocolade muntjes uit te delen. Voor iedereen was er een zakje. De kok kwam naar me toe en vroeg beleefd of hij ook een zakje mocht. Natuurlijk mocht dat. Even later vroeg hij aan ons of we op een briefje wilden schrijven dat hij dit cadeautje van ons ontvangen had met een telefoonnummer van één van ons erbij. En ja hoor, Geraldine werd inderdaad nog gebeld door de security-gard of dit toch wel klopte… Toch wel een beetje pijnlijk, dat het personeel zo gecontroleerd wordt.
En
inmiddels is het alweer eind december. Corné
zijn contract is weer met een jaar verlengd!
De kerstdagen staan voor de deur. In La Marsa schittert de kerstverlichting weer
volop bij het winkelcentrum. Van de week
kregen we zelfs een kerstpakketje per post! Een lieve verrassing. Het was trouwens nog wel even spannend of ik
het wel mee naar huis zou krijgen. Toen
de postbode langs was geweest waren we niet thuis. Ook hier krijg je dan een briefje dat je het
pakketje op kan halen bij het postkantoor.
Nu stond er alleen Caroline en Corné op de envelop. Dat correspondeerde natuurlijk niet met mijn
namen in mijn paspoort… Oeps. Gelukkig wist ik de twijfelende beambte met
mijn betrouwbare uitstraling te overtuigen.De meeste mensen de we kennen zijn dit weekend naar huis vertrokken. Zelf gaan we gaan een weekje naar Djerba, een eiland in het zuiden. We wilden graag wat meer van Tunesië gaan zien nu we hier wonen. Zo’n kleine vijftien jaar geleden ben ik er samen met Diana een weekje geweest in de herfstvakantie. Ik ben benieuwd of ik nog veel herken. Ik vind het trouwens een bijzonder idee dat ik er toen nog geen enkel vermoeden van had dat ik ooit in Tunesië zou gaan wonen.
We hebben erg veel zin in dit weekje Djerba! We zijn allebei eerlijk gezegd wel aan een vakantie toe. We kijken terug op een druk, maar vooral ook erg leuk en leerzaam jaar!
