'Between you and me'

Afgelopen week was een week met allerlei gezellige, maar ook openhartige gesprekken.  Eigenlijk zomaar, op onverwachte momenten.

Dinsdag stapte ik in een taxi op weg naar Gammarth, naar Mónica, mijn Spaanse leerlinge.  De taxichauffeur is een jonge man van een jaar of dertig, schat ik.  Een beetje een stoer ventje met een grote zonnebril en een vlekkeloos kapsel.  Geen haartje scheef.  Zijn auto is helaas iets minder smetteloos.  In feite echt een gare bak.  Er ontbreekt zo te zien van alles op het dashboard.  Hij vertelt me vrij snel dat hij over twee weken een nieuwe auto gaat krijgen.  Hij zegt zelfs welk merk het gaat worden.  Erg leuk dat hij mij wat dat betreft zo serieus neemt.  We komen aan de praat over van alles en nog wat.  Van de economische situatie is de stap maar klein naar de politieke situatie.  Ik vind het fijn als een taxichauffeur een beetje babbelt.  Is wel zo gezellig en ik kan meteen mijn Frans oefenen.  Deze taxichauffeur spreekt ook een beetje Engels.  En dus wordt het een mix van beide talen.  Mijn ogen worden steeds getrokken naar de rode doodskopstickers op zijn stuur.  Ook al zo stoer…  Op een gegeven moment vraag ik hem hoe hij het vindt om taxichauffeur te zijn.  Hij begint zijn zin met : ‘Between you and me’.  Wauw, spannend ...  Ben meteen benieuwd wat er gaat komen.  Dan volgt zijn openbaring.  Eigenlijk is hij een politieagent maar hij verdient te weinig om daar van rond te kunnen komen.  Dus rijdt hij ook nog wat uurtjes in de taxi.  Even later vertelt hij wat over zijn opleiding en waar hij zoal gewerkt heeft.  Hij zegt dat hij in een luxueus hotel gewerkt heeft waar zelfs een keer Janet Jackson op vakantie geweest is.  En ook Mariah Carey heeft hij daar ontmoet.  Dat was helemaal bijzonder.  Veel 14-jarigen vielen flauw toen ze haar zagen.  Helaas kon hij zelf niet veel anders dan alleen maar naar haar kijken.  Als hij toenadering zou zoeken zou hem dat zijn baan kunnen kosten.  

‘Maar’, nadat hij nogmaals ‘between you and me’ zegt, ‘ik had haar erg graag willen kussen.’

Op donderdagmorgen ga ik op bezoek bij Victoria.  Tijdens de feestdagen is ze naar ‘huis’ geweest in de States en het is leuk om nu weer bij te kletsen.  Ze is een klasgenote van de Franse les.  We hebben regelmatig contact met elkaar buiten school om.  Ik kan erg met haar lachen.  

Ze is in september in Tunesië komen wonen met haar Franse vriend.  Dat ze zelf een Amerikaanse is durfde ze overigens eerst niet te vertellen tijdens de les.  Ze kwam precies aan op de dag aan van de aanval op de Amerikaanse ambassade en school.  Ze vertelde daarom maar dat ze uit Canada kwam.  Daarmee bracht ze zichzelf overigens juist in een lastig parket.  Ze kreeg allerlei serieuze vragen over Canada van medestudenten waar ze helemaal geen antwoord op kon geven.  Het was daarna echter ook weer moeilijk om eerlijk te vertellen dat ze Amerikaanse is.  Victoria woont in een schilderachtige plek in Side Bou Saïd.  Ze heeft een fantastisch uitzicht vanaf haar terras.  We hebben donderdag gewandeld en lekker bijgepraat.  En ... ik kreeg van haar mijn favoriete Amerikaanse snoepjes!  Wintergreen (tandpastasmaak) pepermuntjes! 
 

Vrijdag spontaan na de Nederlandse les met Mónica op stap geweest.  Haar vriend is een Belg.  Hij werkt hier op de ambassade.  De lessen zijn een typisch voorbeeld van een win-win situatie.  Ik leer namelijk veel van Mónica.  Al vanaf het moment dat ik haar voor het eerst zag vond ik haar een schatje.  We kunnen goed met elkaar overweg en blijken een aantal dezelfde interesses te hebben.  Dat praat makkelijk.  We doen samen wat boodschappen en gaan vervolgens lunchen.  Mónica kent een leuke plek waar ze gezonde voeding serveren.  Het is een kledingwinkeltje, restaurantje en ontmoetingsplek voor moeders in één.  Monica en ik bestellen een heerlijke salade.  Het gesprek dat we voeren is al vrij snel openhartig.  We praten over onderwerpen zoals relaties, religie en tenslotte over de keuze van wel of geen kinderen.  We delen onze ervaringen en ideeën daarover met elkaar en denken daar in grote lijnen hetzelfde over.  We zitten er met enthousiasme over te kletsen.  Ineens besef ik dat we dat doen tussen alle andere moeders!  Goede plek hebben we uitgekozen voor dit gespreksonderwerp!  We lachen er samen om.  Mónica vertelt dat ze kinderen niet opzoekt, maar dat ze juist daardoor naar haar toe willen komen.  Net als katten doen terwijl ze daar allergisch voor is.  Het doet haar denken aan een keer dat ze vrienden uit de brand wilde helpen.  Ze paste op hun twee dochtertjes.  Daar zat ze op het grote tweepersoonsbed met aan iedere zijde een meisje en aan haar voeten drie katten, naar een DVD te kijken….