Onze eerste logees

Afgelopen dagen hebben we onze eerste logees gehad.  Bep, Joop en Annie zijn naar Tunis gekomen voor een bezoek van 10 dagen.  Benieuwd hoe we het hier in Tunis maken.  Spannend ook wel een beetje, geloof ik.  Niet alleen voor Bep, Joop en Annie.  Ook voor onszelf.  Hoe zouden ze het vinden?

De reis naar Tunis verliep in ieder geval voorspoedig.  Tunisair was deze keer op tijd en de familie kwam op een stralende dag aan.  Alleen de controle op Zaventem had wat gedoe opgeleverd, onder andere omdat de beambte van dienst niet bekend bleek te zijn met roggebrood.  Na een verder vlekkeloze vlucht was in Tunis iedereen ook vlot door de douane.

Omdat het vliegveld zo ongeveer midden in de stad ligt waren we een half uurtje nadat de familie door de douane kwam al in La Marsa.  Na een rondleiding door het huis nam Caroline iedereen mee voor een kopje koffie op het dakterras van Zéphyr, met uitzicht over La Corniche en het gladde water van de Méditerranée die lag te glinsteren in een aangenaam namiddagzonnetje.  Ik geloof dat iedereen zich meteen op zijn of haar gemak voelde.

We hebben Bep, Joop en Annie voor de rest van de week van alles laten zien om te proberen ze een aardige indruk te geven.  Niet alleen van het mooie pittoreske La Marsa en van Sidi Bou Saïd, maar ook van Raoued, een grauw, eenvoudig dorpje ten noorden van Tunis, waar het leven niet makkelijk is.  Of van de smalle, hobbelige steegjes van de Medina van Tunis, met z’n opdringerige verkopers.  Wel wat anders dan de goed gevulde Géant in Tunis met z’n bling bling of de Monoprix supermarkt hier in La Marsa.  We hebben natuurlijk ook een stukje oude historie laten zien van het antieke Carthago, bij de ruïnes bovenop de Byrsa-heuvel en in het Bardo-museum, maar ook een stukje nieuwe historie bij de door pantserwagens bewaakte gebouwen achter prikkeldraad van de nieuwe overgangsregering van Tunesië.

Grappige situaties leverde ons voorgestelde programma natuurlijk ook op.  Datgene dat je graag wilt laten zien en beschouwt als topper, daar blijkt een ander soms toch wat minder warm voor te lopen.  Zo reden we langs een lagune richting  Raoued waar momenteel nogal wat flamingo’s zijn. We zagen duidelijk tientallen roze vogels vanuit het autoraampje. We vroegen of we hier even zouden uitstappen om wellicht een nog betere blik op de flamingo’s te kunnen werpen.  Joop bedacht waarschijnlijk dat hij het toch niet zo goed zou kunnen zien (en we hadden geen verrekijker meegenomen).  Hij antwoordde dan ook: ‘Nee, laat maar, ik zie ze wel op televisie.’

We zullen verder niet te veel details verklappen.  Die kun je het beste aan Bep, Joop of Annie vragen of zal je zelf aan den lijve moeten komen ondervinden.  Het was een goed gevuld programma in ieder geval, met daarin de nodige tijd ingeruimd voor een terrasje voor een lekkere crêpe en een glas vers geperste jus d’orange of gewoon een lekker bakkie café direct.  En lekker eten ook, zoals bijvoorbeeld in het beste visrestaurant van Tunis en omstreken waar Annie en Bep zo maar ineens sjans kregen met één van de medewerkers.  Zo weten ze ook meteen dat Tunesiërs echte charmeurs zijn.  Joop had daar trouwens vooral aandacht voor de wolf, één van de meest favoriete visjes hier in Tunesië die hier ook zo lekker klaargemaakt kan worden.  Maar ook de couscous, niet alleen die in de Medina, maar ook de door ons klaargemaakte, viel goed in de smaak.

Het was al met al een hele gezellig week en een fijne tijd samen.  Een week waarin we van alles beleefd hebben.  Bep, Joop en Annie zeiden dat ze Tunesië in hun hart hebben gesloten.  Wat de meeste indruk heeft gemaakt zal je hen zelf moeten vragen.

Déco maison

Afgelopen twee dagen zijn we bepakt en bezakt thuisgekomen na een paar uurtjes shoppen.  Inmiddels wonen we iets meer dan een maand hier in La Marsa in een huis wat we helemaal kaal huurden terwijl we van een gemeubileerd appartement in Ennasr kwamen.   Het is een aardige klus om een leeg huis helemaal in te richten, maar de eerste logés die komende week komen zullen hun bedje gespreid vinden.

De hele inrichting van het huis begon begin januari direct met een mooie meevaller.  Via via waren we in contact gekomen met een Tunesiër die naar Nederland ging vertrekken en zijn hele inboedel te koop aanbod.  Nu woonde hij niet erg groot, dus heel veel was het niet.  Bovendien was zijn smaak niet helemaal de onze.  Maar we konden wel al z’n keukenapparatuur en keukeninventaris overkopen met daarbij een aardig bedbankje en bistro-setje.  Daarmee konden we de eerste weken overbruggen in afwachting van de levering van de rest van de meubels.  Slapen deden we de eerste weken in de woonkamer op het bedbankje.  Niet ideaal, maar goed te doen.

Voor de rest van de meubels hadden we een Nederlandse dame in de arm genomen die expats helpt bij het zich installeren in Tunesië.  Zij heeft de nodige contacten met meubelmakers in La Marsa en via haar hebben we een timmerman gevraagd om wat spullen voor ons te maken.  Helemaal naar onze smaak, op maat gemaakt en in een door ons gekozen kleur.  In afwachting van de levering van de meubels zijn we begin februari naar een meubelbeurs geweest in de hoop daar ook nog wat spullen te vinden.  Dat viel bepaald niet mee.  Wat we eigenlijk ook al wel konden weten na een aantal bezichtigingen toen we nog naar een gemeubileerde woning zochten werd hier nog eens bevestigd: Tunesiërs houden enorm van kitsch.  Maar terwijl we inmiddels tamelijk moedeloos door het beursgebouw slenterden, in steeds groter wordende verwondering, liepen we tegen een ontzettend leuk salontafeltje aan.  Begin vorige week werd ik gebeld met de vraag in wat voor kleur we het eigenlijk wilden hebben.  Tsja, op dergelijke momenten vraag je je wel eens af of het nog wel goed gaat komen, maar afgelopen woensdag werd het dan toch afgeleverd, in de goeie kleur.

Ondertussen hadden we ook de nodige vooruitgang geboekt met de op maat te maken meubels.  In eerste instantie ging dat jammer genoeg niet helemaal goed.  De bestelde bedden, inclusief de twee logeerbedden, bleken, hoewel prachtig afgewerkt, niet de goede maat te zijn.  Dat was even schrikken maar vooral Hédi, de timmerman, zat er behoorlijk mee in z’n maag.  Dit was ‘m in jaren niet overkomen.  Gelukkig kon het probleem snel opgelost worden met een paar aanpassingen.

 

Een weekje later werden de garderobekasten afgeleverd en vervolgens de eethoektafel, boekenkast en het stereomeubel.  Vakwerk allemaal, gemaakt met een goed oog voor detail.  De boekenkast moest trouwens door vier man naar binnen gesjouwd worden.  Hédi heeft uiteindelijk een degelijke klus afgeleverd.

Afgelopen donderdag werden we ook nog eens verrast met het goede nieuws dat de door ons bestelde sofa ook al klaar was.  Dat was een enorme meevaller, want de verwachting was dat die pas in de loop van maart afgeleverd zou worden.  Het nodige stoffeerwerk zou wat meer tijd in beslag nemen, maar dat bleek uiteindelijk toch een stuk sneller gedaan dan gedacht.  De levering vrijdag leek nog even letterlijk in het water te vallen doordat het de hele middag hard stond te regenen, maar de verschillende onderdelen waren goed ingepakt.  We liggen nu allebei heerlijk languit.  Ik met de laptop op schoot en Caroline naast me met een goed boek.

Met de sofa erbij is de woonkamer bijna af en kunnen we ons vooral gaan bezighouden met de aankleding.  Vandaag hebben we een paar lampen opgehangen.  In de slaapkamers hebben we het eenvoudig gehouden, maar boven de zithoek pronkt inmiddels een mooie Venetiaanse lamp, gekocht bij een leuk winkeltje hier in La Marsa.  In datzelfde winkeltje zijn we trouwens ook  geslaagd voor een paar tapijtjes.  Het levert een mooie combinatie op van strak modern met traditionele elementen. 

Wat dat laatste betreft zijn we trouwens ook erg in onze nopjes met de kist die we vorige week bij een brocante op de kop wisten te tikken.  Caroline schreef er al over in ons vorige blog.  Het is een echte blikvanger die een mooi plekje heeft gekregen naast de voordeur.  Wie weet wat voor een lange weg  hij gegaan is.