Voorjaar in Nederland

Nu de eerste stenen zijn gelegd voor een verblijf in Tunesië was het al weer tijd voor een kort uitstapje naar Nederland.  Nu wordt de uitzending naar Tunesië door Oxfam Novib gezien als een zogenaamde “family posting” en voor een dergelijke uitzending vergoedt Oxfam Novib normaal gesproken maar één trip terug naar huis per twee jaar.  Belachelijk weinig.  Omdat Caroline pas later overkomt krijg ik echter een extra retourtje vergoed.  Eén keer per jaar dus.  Daar heb ik meteen gebruik van gemaakt om tijdens Caroline’s voorjaarsvakantie thuis te kunnen zijn.  Het was lekker om er even tussen uit te zijn, maar natuurlijk veel te kort en wel zo gezellig en warm dat het weer extra moeilijk was om terug naar Tunis te gaan afgelopen donderdag.  Gelukkig had ik daar m’n eerste post uit Nederland in de brievenbus.  Dat was een fijne binnenkomer.  Mocht je het gemist hebben: m’n adres hier is Résidence “Les Lilas”, appt. A2.3, Avenue Hédi Nouira, Ennasr 2.

Het waren een paar heerlijke dagen in Nederland.  Zondag carnaval in Halsteren met de familie en maandag een dagje naar kantoor om ook nog wat collega’s daar te zien, en wat te werken.  Al is van dat laatste niet heel veel terecht gekomen.  Elke collega die je tegenkomt wil natuurlijk je verhaal even horen.  En omgekeerd uiteraard ook.  Caroline was mee en ’s avonds zijn we in Den Haag een hapje gaan eten bij Songkhla.

Carnavalszondag in Halsteren mocht zeker dit jaar niet gemist worden.  Voor de volgers boven de grote rivieren moet ik het misschien even toelichten.  De zondag van carnaval is de dag dat de optocht door de straten van Halsteren (Altere) trekt.   Dat is normaal gesproken al een heel evenement waar veel publiek op afkomt, maar dit jaar was het nog extra speciaal.  Ton, één van m’n broers, speelde dit jaar een belangrijke rol in het carnavalsgebeuren.  Hij is benoemd tot La Force.  Zeg maar, de gendarme, die de ‘leut’ bewaakt.  Een erebaan met een grote verantwoordelijkheid waar, vergis je niet,behoorlijk wat bij komt kijken.  Niet alleen tijdens het carnaval zelf, waarin de dagen goed gevuld zijn met allerlei plichtplegingen, maar ook in de weken voorafgaand aan het carnaval.  Ton heeft z’n rol met verve vervuld.  Het schijnt dat ie het 22 jaar wil gaan volhouden, dus mocht je het gemist hebben, probeer het gerust volgend jaar nog eens.

Op woensdag heb ik flink inkopen gedaan in Nederland.  Hoewel de supermarkten hier tamelijk goed voorzien zijn is  toch niet alles verkrijgbaar.  Ook dat dagje winkelen, wat normaal gesproken niet m’n meest favoriete bezigheid is, werd een mooie dag met een aantal bijzondere ontmoetingen, gewoon op straat en in de winkels.  Hartverwarmend.

Verwennerij

M’n dagen hier begin ik over het algemeen met een eenvoudig baguetje, gekocht bij één van de vele kruidenierswinkeltjes hier in de stad.  Hier beneden me zit er bijvoorbeeld zo eentje.  Wit of bruin.  Ze hebben het allemaal.  Niet meer dan 10 cent betaal je daarvoor, maar daarmee hoef je dan ook geen godenmaal te verwachten.   Bij de Carrefour laatst heb ik nog een "pain à l’ancien" gekocht.  Oud brood inderdaad.  Ik had even niet door dat je sommige dingen nogal letterlijk moet nemen.  En dat voor een prijs waar je een weekvoorraad baguetjes voor kunt kopen.  Er bestaan natuurlijk ook nog wel gewone warme bakkers, maar die zie je niet heel veel.  Als ik naar de dichtsbijzijnde ga is het brood oud eer ik thuis ben.  Wat je dan weer wel veel tegenkomt hier zijn patisseries.  En dan geen eenvoudige winkeltjes waar je een croissantje en een pain au chocolat in een plastic zakje toegestopt kunt krijgen door een Madame met een vlekkerig schort voor.  Nee, van die echte pâtisseries, waar bon bons, rijk versierde taarten en gebakjes je toelonken vanuit blinkende vitrines en waar  de lekkernijen je door vriendelijke jonge dames worden aangereikt in een mooi doosje.    Ik heb er hier twee in de buurt zitten en ik heb gisteren mezelf maar eens een keertje verwend door binnen te gaan bij die ene met de prachtige naam Pâtisserie française “Saveur Magenta”.  En ik moet zeggen : het was werkelijk om te smullen.

Met vallen en opstaan

Inmiddels ben ik al weer ruim drie weken hier in Tunis en tijd voor een eerste korte berichtje.  De eerste anderhalve week in het hotel lijken nu al een eeuwigheid geleden.  Om nog maar niet te spreken over de dag dat ik naar Tunis vertrok.  Het zijn weken geweest van vallen en opstaan.  We hebben heel veel tegenslagen gekend, maar gelukkig boeken we ook steeds de nodige vooruitgang.  Afgelopen december al hadden we een kantoorruimte gevonden, waar we ons binnenkort in hopen te gaan vestigen.  Daar moet nog wel het nodige aan gebeuren.  En dat gaat niet altijd even soepeltjes.  De eigenaar loopt niet erg hard om de toegezegde reparaties uit te voeren en om een telefoonlijn te krijgen zijn we weer afhankelijk van onze advocaat hier om het nodige papierwerk eindelijk in orde te krijgen.  Alles hangt met alles samen.  Als je het een niet geregeld hebt, dan kun je ook de volgende stap niet zetten.  Het is al een hele klus om precies alles op een rijtje te krijgen en nu is tot overmaat van ramp onze tussenpersoon hier in het ziekenhuis beland.

Ondertussen proberen we vanuit een tijdelijk adres iets van werk te doen.  Een goed uitgerust kantoor met alles erop en eraan.  Alleen jammer dat de beloofde internetverbinding de eerste dagen niet beschikbaar was en we een poos zonder verwarming hebben gezeten.  Nu is het lang niet zo koud als in Nederland, maar ook hier is de invloed van de Siberische koudegolf voelbaar.  We halen de 10 graden niet meer, het is regenachtig en de wind giert door de kieren en om dan zonder verwarming te zitten ... Is niet prettig en werkt aardig op je humeur.

Ook wat m'n eigen huisvesting betreft begin ik de zaak aardig op de rails te krijgen.  Ik zit nu anderhalve week hier in een appartement in een nieuwere wijk van Tunis.  Eind vorige week zijn m'n spullen hier in de haven gearriveerd.  Nu nog langs de douane zien te loodsen.  Op het moment probeer ik er achter te komen wat voor papierwerk allemaal nodig is.  Zoals gezegd, alles hangt met alles samen, dus ik ga er maar van uit dat het nog wel even kan duren voordat alles rond is. 

Binnenkort kom ik bij jullie terug met veel meer verhalen.

Salut!