7.30 uur: Ik loop naar Geraldine voor onze dagelijkse ochtendwandeling. Deze keer niet in het park vlakbij huis, maar samen met Françoise en Christine in Carthage. Voor de afwisseling lopen we daar wel vaker. Christine woont in Carthage en heeft ons uitgenodigd voor een kop koffie na het lopen. We lopen vandaag maar een deel van de gebruikelijke ronde. We hebben namelijk gewoon meer zin in koffie. Christine heeft vanmorgen nog een appelcake gebakken en even later zitten we heerlijk in de zon op het dakterras met een geweldig uitzicht op de Méditerranée. Ik vraag Geraldine of ze me even wil knijpen. Het is toch nog wel heel onwerkelijk! Ga ik dit ooit‘gewoon’ vinden? Het lijkt me niet.9.15 uur: In de auto naar huis hebben Geraldine en ik het over de contrasten waar we soms tegen aan lopen. Ik heb het prima naar mijn zin en het is leuk om het thuisfront de leuke verhalen te vertellen, maar de laatste dagen heb ik een aantal hele vervelende verhalen gehoord van mensen die ik hier ken. Zo is er afgelopen maandag door iemand een steen naar de auto van Sara gegooid terwijl ze op de snelweg reed. Een flinke beschadiging in de deur net onder het raampje. Wat zou er gebeurd zijn als het glas geraakt was? Ik moet er niet aan denken. Verder hoorden we dat de man van een collega van Corné is beroofd voor een hotel in Tunis centrum. En Victoria vertelde dat ze met haar vriend Cyril getuige waren van een beroving in hartje Medina waarbij Cyril de zakkenroller zo goed en zo kwaad als het ging tegen heeft kunnen houden. We moeten alert blijven.
9.40 uur: Ik bel Diana even via skype. We spreken altijd een tijdstip af en dat is makkelijk. Toch wel heel fijn dat er internet is dat het contact met mensen in Nederland makkelijker maakt. Toen ik in Zambia woonde was dat nog een heel ander verhaal natuurlijk. Mailen ging toen nog niet en bellen was hartstikke duur. Gek genoeg was het weer wel zo dat de post daar beter aan kwam dan hier. We kletsen maar eventjes. We hebben vandaag allebei weinig tijd voor een heel verhaal.
10.00 uur: Ik spring onder de douche want ik moet mezelf nu toch wel haasten om op tijd bij Olga te zijn. We hebben namelijk om half elf afgesproken. Fris gewassen neem ik een taxi richting Gammarth.. Olga, een nieuw contact hier, wacht op me bij café ‘Le Journal’. Samen lopen we naar haar huis. Olga begint meteen te babbelen en dat blijft ze doen. Ik ken haar nog niet, maar ze wilde graag met me afspreken omdat we allebei uit Bergen op Zoom komen. Olga woont al een hele tijd in Tunesië en heeft ook in allerlei andere landen gewoond. Ze zit vol met verhalen en wijze raad. Ze vertelt dat ze van filosofie houdt. We blijken nog een aantal dingen gemeen te hebben. Het wordt dan ook alles, behalve een oppervlakkig gesprek. Olga vraagt al snel waarom ik geen kinderen heb en of dat een bewuste keuze is. Zij heeft ooit dezelfde keuze gemaakt, maar in haar tijd was dat nog wat ongebruikelijker merk ik aan haar verhaal. Als ik weer naar huis ga, krijg ik een tas vol tijdschriften mee en fruit uit haar eigen tuin. Ze vraagt me of ze me nog ergens mee kan helpen en of ik nog iets nodig heb. Ze komt op me over als een tante. Of is het meer als een moeder? Ze is super zorgzaam in ieder geval. Mijn hoofd zit heel vol met alles wat ze gezegd heeft en ik moet het allemaal nog eens even laten bezinken.
13.00 uur: Door een aardige taxichauffeur word ik thuis afgezet. En daar wacht me een leuke verrassing! Er is vandaag post van mijn ouders en Leo, Nid en de kinderen voor mijn verjaardag. Ik bekijk het en eet vlug een sneetje roggebrood. Ik moet er weer vandoor om les te geven aan mijn leerling Amber. Amber is een meisje van acht jaar en ik geniet ervan om haar les te geven. Het is een vrolijk en slim meisje dat boordenvol vragen zit. Zo vraagt ze bijvoorbeeld waarom Europa Europa heet. Zo leer ik zelf ook nog wat. Ze is creatief en grappig. Helaas gaat ze deze zomer terug naar Nederland. Na de les neem ik een taxi omdat ik met Sanne heb afgesproken. Sanne is een Nederlandse leerkracht die hier werkt als klasse-assistente op de Amerikaanse school.
16.00 uur: Ik puf even uit en eet een ijsje in de zon en daarna op naar Sanne. Ze brengt me in contact met Meire. Dat is een Braziliaanse vrouw die binnenkort een talenschool gaat starten hier in La Marsa. Ik ben net als Sanne ook gevraagd om hier een aantal uur te gaan werken. Ik krijg een rondleiding in het gebouw waar nu nog volop aan gewerkt wordt. Over zo’n twee weken moet het allemaal startklaar zijn. Spannend hoor. Ik heb er zin in. Zo super dat ik hier nog steeds met mijn beroep bezig kan zijn! Als ik hier ga werken, kan ik trouwens zelf ook een taalcursus volgen. Wat zal het gaan worden? Arabisch, Frans of bijvoorbeeld Chinees?17.00 uur: Ik loop meteen door naar de supermarkt. Vlug wat inkopen doen, want vanavond komt Salima, een collega van Corné bij ons eten. Gelukkig zijn er deze keer volop mooie groenten en met mijn tas vol lekkere dingen kom ik thuis. Meteen door naar de keuken waar ik begin met het maken van een venkelsalade. Corné helpt ook mee met koken. Dan de huiskamer nog even opruimen en de kaarsjes aan.
19.30 uur: We zitten gezellig te babbelen en paella te eten. Salima heeft een lekkere rode wijn meegenomen. We hebben een hele gezellige avond samen. Rond half twaalf brengen we Salima naar huis; ze woont iets verderop bij ons in de straat. Als we even later weer terug zijn, ploffen we in bed.
23.55 uur: Nog vijf minuten en dan is het 12.00 uur. Nog maar even wachten met slapen…want ik ben bijna jarig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten