Raar

Sinds de tweede politieke moord dit jaar op een leider van een oppositiepartij afgelopen juli is Tunesië in een diepe politieke crisis gedompeld.  De oppositie eist het aftreden van de zittende regering omdat het deze niet lukt om voor voldoende veiligheid te zorgen en omdat de economische crisis dieper is dan ooit.  Politiek analisten zijn somber gestemd over de perspectieven.  Er zou wel eens een lange periode van politieke en economische onrust kunnen volgen, gepaard gaande van de nodige onlusten.  Ontwrichting van het openbare leven.  Een enkeling durft zelfs het woord burgeroorlog in de mond te nemen, hoewel die visie weinig weerklank vindt.  Gelukkig is het tot nu toe rustig gebleven.  Regelmatig wordt er gedemonstreerd, maar van onlusten of andere geweldsincidenten is de laatste tijd nauwelijks sprake geweest.  Maar dat is nog lang geen reden om opgelucht adem te halen en rustig achterover te gaan leunen.  Er zou wel eens sprake kunnen zijn van een stilte voor de storm.  Voortdurend wordt ons op het hart gedrukt scherp te blijven.


De gebeurtenissen van de laatste twee maanden geven nog volop redenen voor ongerustheid.  Zo worden journalisten steeds meer de mond gesnoerd en worden leden van de oppositie en anderen die de zittende regering bekritiseren, bedreigd.  Regelmatig vinden er arrestaties plaats van figuren die zich bezig zouden houden met het voorbereiden van aanslagen.  Ondertussen moet de officiële berichtgeving met een extra kritische blik gevolgd worden.  De kwaliteit van de berichtgeving laat het nodige te wensen over.  Ik heb bij mij op het werk een collega die als opdracht heeft het nieuws te filteren en iedereen te informeren over de actuele veiligheidssituatie.  Ze heeft daarvoor de nodige contacten met collega’s bij andere clubs om er voor te zorgen dat we voortdurend goed op de hoogte zijn en blijven.  Het lukt op die manier om een tamelijk goed beeld te krijgen van de veiligheidssituatie.  Maar sommige puzzelstukjes willen maar niet op hun plaats vallen.

Een onderwerp wat de laatste weken opvallend in het nieuws is is dat er ’s avonds na tienen, verspreid over de stad, en ook in andere plaatse overigens, harde knallen te horen zijn.  Knallen waarvan niemand schijnt te weten wat het is en waarom.  Zelf hebben we ze ook een keer gehoord.

Er doen de nodige speculaties de rondte om dit fenomeen te verklaren.  Raar toch dat zoiets, na een week of twee inmiddels, door niemand uitgelegd kan worden en dat het bij speculaties blijft.  Eén van de mogelijke verklaringen die gegeven wordt is dat de knallen niets meer zijn dan vreugdevuur bij het vieren van een bruiloft.  Ook raar.  Iedereen die een jaartje in Tunesië woont weet inmiddels dat er hier bij de viering van een bruiloft geen vreugdevuur afgeschoten wordt.  Wat je wel hoort is het luid rollend tonggeluid waarmee vrouwen hun blijdschap laten blijken.  En toeterende auto’s.

Een andere verklaring is dat er een campagne is gestart om de stad te ontdoen van de hordes verwilderde honden die de stad onveilig maken.  Als fietsliefhebber moet ik toegeven dat ik het geen slecht idee vindt om daar eens iets aan te doen, maar het lijkt me niet echt de meest effectieve methode om ze op deze manier, in het donker, af te schieten.  En mocht dat al zo zijn, dan moet een simpel belletje naar de gemeente voldoende zijn om dit verhaal te ontkrachten of bevestigd te krijgen, zelfs voor een slecht opgeleide en weinig kritische journalist.  Niet dus.

Een derde mogelijkheid die genoemd wordt is dat er sprake is van vuurwerk of schoten in de lucht om mensen voor te bereiden op een periode van onrust waarin er wel eens echt met scherp geschoten zou kunnen gaan worden.  Of dat het misschien een poging is om de politie in verwarring te brengen.  Allemaal weinig overtuigende theorieën.  Niemand die het echt weet.  Bij gebrek aan een betrouwbare journalistiek blijft het dus gissen.  Mocht er nog iemand zijn met een lumineus idee, laat het even weten.  En wat ik er zelf van denk?  Ik denk er het mijne van.