Hoog bezoek

Bijna twee jaar Tunesië zitten er op.  Een groot avontuur.  Geen dagelijkse kost.  Ver van familie en vrienden, ver van wat daarvoor ons thuis was.  Gelukkig wonen we hier niet in een achterlijk land.  Telefoon en internet doen het uitstekend zodat we prima contact kunnen houden met het thuisfront.  Maar daarmee lukt het niet om iedereen goed op de hoogte te houden.  En daarom hebben we dan ook nog het blog ‘Van Jasmijn en Olijven’.  In februari 2012, drie weken na mijn aankomst hier in Tunesië, verscheen het eerste verhaal.  Inmiddels staat de teller, met deze erbij, op 72.  Vorig jaar nog verscheen er bijna elke week een nieuw verhaal.  Tegenwoordig schrijven  we iets minder fanatiek, maar aan belangstelling is nog steeds geen gebrek.  Vorige week zagen we dat we inmiddels meer dan 5 000 page-views hebben gehad.  Statistieken.  We nemen het met een korreltje zout, maar dat het blog nog steeds met veel belangstelling gevolgd wordt doet ons deugd.

Het verhaal met het hoogste kijkcijfer tot dusverre is ‘Zeg nooit nooit’, gepubliceerd op 16 juni 2013.  Volgens dezelfde statistieken 66 keer bekeken.  De goeie rekenaar weet dan meteen dat er iets met de statistieken loos is, maar dat neemt niet weg dat het heel aannemelijk is dat dit verhaal de meeste belangstellenden getrokken heeft.  Dat verhaal gaat namelijk over het bezoek van Jack en Anita begin juni.  En zij hebben, nog vol van enthousiasme van hun bezoek, het verhaal fanatiek onder de aandacht gebracht van hun vrienden en kennissen.  Op nummer twee en drie staan de verhalen ‘Hadji’ over onze huisbaas, meneer Fetih, wat 63 keer bekeken is en ‘Met vallen en opstaan’, het allereerste verhaal wat we gepubliceerd hebben, wat 56 keer bekeken is.  Het minst bekeken, de verhalen van de afgelopen maand niet meerekenend, is het verhaal ‘Ambtenarij’ van 23 juni 2012.  Dat verhaal is, tot nu toe, slechts vier keer bekeken.  Aldus de statistieken.

We nemen de statistieken dus maar met een korreltje zout.  Vijfduizend page-views lijkt me wat aan de hoge kant.  Volgens dezelfde statistieken zijn de verhalen het meest bekeken vanuit Nederland.  Dat stelt gerust.  Maar ook hebben we kennelijk regelmatig bezoek gehad uit de VS, Rusland en de Oekraïne.  Die laatste twee kunnen we nog wel plaatsen met in gedachten de zakenreizen van Gerard naar het Oostblok.  Maar dat bezoek uit de VS, daar ben ik toch een stukje minder zeker van.  Als je inmiddels paranoia zou zijn geraakt door alle verhalen over afluisterpraktijken van de Amerikaanse inlichtingendienst NSA of van de AIVD, of door de wekelijkse security-updates die we hier krijgen, dan zou je nog kunnen geloven dat er hier en daar iemand mee zit te gluren.  Ik denk dat het allemaal wel los zal lopen.

Wij gaan in ieder geval vrolijk door met schrijven, al hebben de trouwe volgers al wel gemerkt dat we inmiddels iets minder fanatiek zijn met de publicaties.  Vorig jaar nog kwamen we bijna elke week met een nieuw verhaal.  Dat is nu wel een stuk minder.  Een teken dat we ons hier inmiddels goed thuis voelen.  De nieuwigheid is er een beetje af.  Wat vorig jaar nog een avontuurlijk uitstapje was is nu inmiddels een routineklus geworden.  En de ontwikkelingen op politiek en economisch gebied gaan zo tergend langzaam dat daar ook niet veel nieuws over te melden is.

Tegelijkertijd hebben we zelf nog een flinke verlanglijst.  Een lijst die nog volop stof gaat opleveren voor mooie verhalen.  Over dingen die we in Tunesië willen beleven.  Plaatsen die we willen bezoeken.  Interessante mensen die we ongetwijfeld nog gaan ontmoeten.  De kerstdagen en de jaarwisseling gaan we dit jaar met z’n tweetjes doorbrengen op Djerba.  Caroline was daar al eens eerder, maar zelf ben ik er nog niet geweest.  We verheugen ons nu al op een weekje er lekker tussen uit.  Daar zijn we allebei aan toe.  Want vergis je niet, hoe mooi het af en toe ook is, we hebben het afgelopen jaar allebei hard gewerkt en zijn toe aan een weekje vrij.  En dan zijn er ook nog plaatsen als Douz, Tozeur, Sfax en Monastir, waar we absoluut nog eens een keertje naar toe moeten.  We zijn nog lang niet klaar met onze ontdekkingsreis door Tunesië, dus blijf ons beslist volgen.