Het was weer zo’n typische augustus-dag in La Marsa. Warm. Broeierig. Tegen het eind van de middag besluiten we nog even naar het strand te gaan. Het is weer een beetje dragelijk om naar buiten te gaan en aan het strand vlak bij kunnen we nog wat afkoeling vinden. Een uurtje later, wanneer we weer thuis zijn, ontdekken we dat de stroom uitgevallen is. Beetje lastig wel, maar niet iets om ons direct al te grote zorgen over te maken. In de tweeënhalf jaar dat we in Tunesië wonen is het de eerste keer dat de stroom uitvalt, afgezien van die ene keer dat de stop gesprongen was door een kortsluiting in een stekkerdoos. In Nederland en België zijn stroomstoringen tegenwoordig aan de orde van de dag. Om te checken of het eigenlijk wel waar is wat ik hier beweer kijk ik even op nu.nl. En verdomd dat het niet waar is, in de Achterhoek zaten afgelopen zaterdag duizenden mensen urenlang zonder stroom.
Wie kijkt er nog op vandaag de dag van een uurtje of wat zonder stroom? We hebben nog precies genoeg licht om te zien wat voor eten we klaar gemaakt hebben. Bovendien zijn we redelijk romantisch aangelegd, dus aan kaarsen geen gebrek. We maken er een gezellige boel van. Caroline maakt zich wel een beetje zorgen over het geplande “filmpje pakken”, lekker languit gestrekt op de bank, wat in het water dreigt te vallen. Nergens voor nodig. Ongeveer tweeënhalf uur later begint de koelkast weer tevreden te brommen en beginnen de lampjes van de modem weer vrolijk te dansen. Helemaal niks aan de hand dus.
Later op de avond, wanneer we de laatste berichten op internet nog even checken, lijkt de vork toch net even iets anders in de steel te zitten. Onze bron bij de Amerikaanse Ambassade (interessant niet?) gebruikt grote woorden. Er is paniek. Het stroomstorinkje blijkt zich niet beperkt te hebben tot onze wijk, maar blijkt het hele land platgelegd te hebben. En hoe dat dan zo gekomen is? Niemand die het weet. Het enige wat er over naar buiten komt is dat een team van technici hard aan de slag is gegaan om het euvel te verhelpen. En kennelijk met succes.
De stroomstoring is de rest van de week het gesprek van de dag. Het beheerst de voorpagina’s van alle kranten. Ze zijn er erg van geschrokken hier. Veel mensen dachten direct aan een terroristische aanslag. Nou is dat niet heel erg ver gedacht. Sinds de revolutie wil het maar niet lukken om die dreiging uit de lucht te halen. In het westen van het land voert de Nationale Garde voortdurend strijd met terroristische cellen die zich ophouden in het berggebied tegen de Algerijnse grens. Soms met wat succesjes, maar soms ook met flinke tegenslagen. Niet lang geleden nog kwamen 14 leden van de Nationale Garde bij schermutselingen om het leven. Met de verkiezingen in aantocht en met het binnenstromen van duizenden Libiërs – een mengeling van vluchtelingen en zakenlui – zijn er genoeg redenen voor ongerustheid. Eerder deze week was er weer een aanslag op een politicus. Hij kwam er met een gebroken been, nadat hij op de vlucht voor z’n belagers van een dak was gesprongen, nog tamelijk goed vanaf, maar dat kunnen een paar andere politici hem niet navertellen.
Dat de zaak niet al te lichtvaardig opgevat moet worden blijkt ook wel uit de warme belangstelling van de VS voor de ontwikkelingen in Tunesië. De afgelopen weken werd bekend dat de VS voor miljoenen aan wapentuig heeft verkocht aan Tunesië in de strijd tegen het terrorisme. Er wordt groot uitgepakt. 12 Blackhawk helikopters moeten het verschil gaan maken. De volgende keer als er weer een stroomstoring is zullen we een extra kaarsje opsteken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten