Eindelijk. Het is weer zo ver. Voetbal. Ik ben er (bijna) klaar voor. Vorige week in Nederland ben ik nog gauw even langs de Mediamarkt geweest voor een verloopkabeltje. Van scart naar drie tulp. M’n huisbaas is zo aardig geweest om begin dit jaar de ronkende kijkkast te vervangen door een gloednieuwe LCD breedbeeldtelevisie, maar toen ik een poosje terug de home cinema set probeerde aan te sluiten kwam ik tot de ontdekking dat de aansluitingen van m’n nieuwe tv net weer ietsje anders zijn. Afrikaans waarschijnlijk. Gelukkig is dat probleem nu opgelost en heb ik prachtig beeld. Vanuit de home cinema set en vanuit de satellietontvanger.
Nu alleen nog een goeie zender zien te vinden. Van de meer dan 2000 kanalen had ik er inmiddels een stuk of 15 in de favorieten opgeslagen, maar een paar weken terug ben ik een paar van die zenders kwijtgeraakt, waaronder m’n meest favoriete, BVN en Eurosport. De Duitse variant, dat dan weer wel. Ik zit hier op een schotel die ik deel met de andere bewoners en volgens de conciërge is daar toch echt niks aan veranderd. Gisteravond, tijdens Rusland – Tsechië, maar weer opnieuw met de ontvanger aan de slag gegaan om m’n zenders terug te vinden. Maar helaas. Geen spoor meer van BVN en Eurosport. Nu heb ik wel een paar alternatieven gevonden: Das Erste en Sport Einz. Tsja, Nederland – Duitsland volgen via een Duitse zender? Met Eurosport was dat niet veel anders geweest, dus het zou zo maar eens kunnen.
Of lukt het misschien alsnog om het voetbal via internet te volgen. Aan de internetverbinding kan het niet liggen. Die is goed genoeg. En de afgelopen tijd heb ik regelmatig wielerkoersen via internettelevisie gevolgd. Maar voetbal? Dat is kennelijk toch een ander verhaal. Tenzij je gaat betalen natuurlijk, maar dat lijkt me nu ook weer niet helemaal de bedoeling. Tsja, als het nou wielrennen zou zijn. En bovendien, mocht het echt niet te doen zijn met het Duitse commentaar op tv, dan kan ik natuurlijk altijd nog de kroeg in. Dat heet hier dan salon de thé, maar het idee is hetzelfde.
Hier in Ennasr stikt het van de salons de thé. En als de lokale of nationale trots speelt, dan zitten ze afgeladen vol met thee-zuipende mannen die het huis uit zijn geschopt omdat moeder de vrouw waarschijnlijk liever de Tunesische variant van Goede Tijden, Slechte Tijden wil zien. De lokale trots hier is Esperance. De grootste club van het land met de langste historie en een behoorlijke staat van dienst. In 2011 wonnen ze nog de Ligue des Champions d’Afrique. De Champions Ligue voor Afrika dus. Ze mogen spelen in het prachtige Stade de Rades, waar zo’n 60.000 toeschouwers in kunnen. Als het niet al te heiig is kan ik het witte dak van het stadion, hier hemelsbreed een kilometer of 15 vandaan, in de zon zien schitteren.
Na 21 speelronden staat Esperance trots bovenaan in de nationale competitie en zijn ze ook nog actief in het nationale bekertoernooi. Die competities lopen nog wel even door en dat zal alles te maken hebben met de Coup d’Afrique die afgelopen februari is afgewerkt.
Wie weet is Nederland – Denemarken vanavond ook wel te zien in de kroeg. M’n Portugese vrienden hebben pech, want Tunesië speelt vanavond zelf uit tegen Kaapverdië in de kwalificatie voor het WK 2014. Laten we voor ze hopen dat ze het er beter van afbrengen dan afgelopen voorjaar. Toen ging Tunesië in de Coup d’Afrique roemloos ten onder tegen aartsrivaal Marokko. Het begin is goed in ieder geval. Vorige week zaterdag won Tunesië z’n eerste wedstrijd thuis tegen Equatoriaal Guinee met 3-1.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten